استیفاء در لغت به معنی تمام فرا گرفتن، تمام گرفتن حق یا مال خود از کسی گرفتن.
و در اصطلاح حقوقی براساس ماده 336 قانون مدنی و ماده 337 قانون مدنی به معنی بهره‌مند شدن و انتفاع شخصی بدون انعقاد قرارداد و یا عقد از عمل دیگری و یا از مال دیگری با اذن صاحب آن می‌باشد.
وقتی که شخص با هزینه یا کار دیگری، بر دارایی خود می‌افزاید.
استیفاء در حقوق عبارت است از اینکه یک نفر بدون اینکه با دیگری عقد یا قراردادی منعقد سازد، از عمل یا مال او منفعتی تحصیل کند، لذا استفاده از کار یا مال دیگری گاهی در قالب عقد اجاره است و گاهی خارج از آن که استیفاء نامیده میشود.
استیفاء در صورتی مشروع است که از راه تراضی و با اذن صاحب حق یا فاعل کار صورت پذیرد.