اَمارِه
اماره در لغت به معنی نشان و نشانه است و جمع آن اَمارات است.
اماره به معنی واقعه ای است که از وقوع آن بتوان امری ديگر را نتيجه گرفت و آن را اثبات کرد.
فرق میان امارات و علامت هم در این است که علامت از شیء جدا نمی‌شود، مانند الف و لام در اسم، ولی امارات از شیء جدا میشود، مثل وجود ابر نسبت به باران.
اماره در اصطلاح حقوقی، به موجب ماده ۱۳۲۱ قانون مدنی عبارت است از اوضاع و احوالی که به حکم قانون یا در نظر قاضی دلیل بر امری شناخته میشود.
اماره نشانه ای است که در خارج به وسیله آن امر مجهولی که مورد ادعای ثالت است، ثابت میشود.
و معتبر شناخته میشود.