قبةالصخره
یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین آثار معماری اسلامی بعد از مسجدالاقصی در بیت‌المقدس است.که در سال ۶۹۱ میلادی به‌دستور عبدالملک بن مروان، خلیفهٔ اموی بنا گردید.
عامه گمان می‌کنند که مسجدالاقصی همان قبةالصخره است.
شکل قبه الصخره از یک هشت ضلعی منظم تشکل گردیده که طول هر یک از اضلاع آن ۲۰/۱۹ متر و قطر آن ۸۶/۵۴ متر است.
ساختمان دارای یک گنبد بزرگ می‌باشد که قطر آن ۲۳/۷۷ متر و ارتفاعش ۲۱ متر می‌باشد. ارتفاع ساختمان از کف تا انتهای گنبد ۳۳ متر است.
صخرهٔ مقدس که در زیر این گنبد قرار دارد، سنگی است که برای ادیان اسلام، مسیحیت و یهودیت مورد احترام است. در روایات اسلامی آمده است که در شب معراج محمّد بن عبدالله پیغمبر اسلام از روی این صخره سوار بر بُراق شد و به معراج رفت.
صخره یک قطعه سنگ واحد بزرگی است که در اصل قلهٔ کوهی بوده است و لذا سطح بیرونی آن به‌صورت هرمی از کف «قبةالصخره» به‌اندازهٔ یک متر و نیم بلندتر بوده و برآمده می‌باشد. این صخره که سخت است دارای رنگ سفید مایل به کرم و تقریباً مانند نوعی مرمر به نظر می‌رسد.
داخل این صخره غاری وجود دارد که حدوداً ده نفر می‌توانند در آن نماز بخوانند و به همین جهت این محوطه را «مسجد صخره» می‌نامند.
کف مسجد الصخره در حدود ۳ متر پایین‌تر از کف «قبةالصخره» است.