ماده 13 قانون مدیریت بحران کشور
کلیه دستگاههای موضوع ماده (2) این قانون موظفند اقدامات ذیل را اجراء کنند:
الف – ساختار واحد سازمانی مناسب برای مدیریت بحران را بهگونهای تعیین و به سازمان ارسال کنند که نیروی انسانی لازم از بین پستهای سازمانی موجود تامین شود.
ب – براساس استانداردهای ابلاغی سازمان، نسبت به آموزش کارکنان خود در خصوص مدیریت بحران اقدام کنند.
پ – کلیه مدیران و کارشناسان مسئول در امر مدیریت حوادث موظفند دورههای آموزشی بلندمدت و کوتاهمدت را طی کنند. شرایط احراز صلاحیت هریک از آنان طبق دستورالعملی تعیین میشود که توسط سازمان تهیه شده و به تصویب شورایعالی میرسد.
ت – در تهیه و تدوین راهبرد ملی مدیریت بحران، برنامههای ملی و استانی کاهش خطر حوادث و سوانح، برنامههای ملی و استانی آمادگی و پاسخ، برنامه ملی بازسازی و بازتوانی و سایر برنامههای ملی و استانی مورد نیاز، ضوابط فنی، فرآیندها و استانداردهای مدیریت بحران، شاخصهای پایش و ارزیابی، پیشنویس لوایح، دستورالعملها و آییننامههای اجرائی، همکاری لازم را با سازمان داشته باشند.
ث – سازوکارهای کاهش خطر در حوزه وظایف خود را در چهارچوب برنامه ملی کاهش خطر حوادث و سوانح تهیه و با تایید سازمان، اجرائی کنند.
ج – سازوکارهای آمادگی و پاسخ دستگاه خود را در چهارچوب برنامه ملی آمادگی و پاسخ تهیه و با تایید سازمان، اجرائی کنند.
چ – در برابر حوادث و سوانح، حداکثر تا پایان برنامه ششم توسعه کشور زمینه توسعه پوشش بیمهای نسبت به کلیه اموال منقول و غیرمنقول خود را به قیمت کارشناسی فراهم کنند. آییننامه اجرائی این بند به پیشنهاد مشترک سازمان و وزارت امور اقتصادی و دارایی و سازمان برنامه و بودجه ظرف مدت ششماه از تاریخ لازمالاجراء شدن این قانون به تصویب هیات وزیران میرسد.
ح – بر اساس دستورالعمل ابلاغی سازمان، نسبت به تهیه پیوست کاهش خطر برای طرحهای توسعهای خود اقدام کنند.
خ – هنگام پاسخ به بحران، با درخواست رئیس ستاد، کلیه امکانات و تجهیزات موجود خود را در اختیار ستاد قرار دهند.
د – گزارش عملکرد خود را در چهارچوب شاخصهای پایش و ارزیابی مصوب هیات وزیران تهیه و مطابق با زمانبندی سازمان به این سازمان ارائه کنند.