زمین موات

اراضی موات

زمین های که توسط انسان تصرف نشده اند وسابقه عمران و آبادی نداشته و نشانه هایی از احیا و آبادی و تصرف دیده نمی شود.

بر اساس قانون مدنی این اراضی جزء اموال بدون مالک است و با عنوان مشترکات عمومی به تمامی افراد جامعه تعلق دارند و جز اراضی ملی است.

شرط موات بودن یک زمین این است که فاقد مالک بوده و نه در گذشته و نه در زمان حال هیچ گونه کشت و زرع و عمرانی در آن صورت نپذیرفته باشد.

ممکن است زمینی متعلق به شخصی باشد که سالیان سال است از کشت و زرع در آن امتناع می کند. چنین زمینی جزء اراضی موات محسوب نمی شود چرا که مالک دارد. و زمین بایر محسوب می شود.
اراضی معطل مانده ای که صاحبانشان از آن ها روی گردانده اند، با استناد به ماده یک قانون واگذاری و احیای اراضی و با توجه به ماده سه قانون زمین شهری به وسیله مرجعی تحت عنوان متولی تصرف به افراد واجد شرایطی که محروم هستند، اختصاص داده می شود.

اراضی موات شهری و اراضی موات روستایی یا اراضی موات غیر شهری  زمین ها ی موات  است که در محدوده قانونی و حوزه استحفاظی شهرها و شهرک ها  و روستا ها قرار دارند.که سابقه احیا، و تصرف نداشته و به طور طبیعی باقی مانده اند.

برای اثبات مالکیت زمین بایر  که موات محسوب گردیده ، باید ثابت نمود که آثار تصرف  در آن عرصه قبل از سال ۵۸ وجود داشته است.که با استفاده از تفسیر عکس های هوایی  امکان پذیر است.

 

Posted on