دوره بعد از تورم شدید و در پی سیاست پولی انقباضی و یا به عبارت دیگر هر نوع تدابیری کاهنده عرضه پول که از طرف دولت در دستور کار قرار می گیرد تا تورم کنترل شود .
در بازار انقباظی ، سرمایه گذار هیچ گونه تمایلی به سرمایه گذاری ندارد و در آمد های کاذب را ترجیح میدهد مثال : بجای سرمایه گذاری در بخش صنعت ، سپرده گذاری در بانک ها و در یافت بهره را ترجیح میدهد چرا که نسبتا تضمین شده و همچنین بی درسر میباشد ، حتی مصرف کننده هم تمایلی به خرید ندارد.
در واقع دولت اگر از افزایش تورم جلوگیری کند رکود حاکم میگردد و اگر بخواهد مشکل رکود را حل کند تورم افزایش میابد
این دو دوره بشدت تاثیر مستقیم بر هم دارند یعنی شدت و دوره زمانی یکی ، هر چقدر باشد ، شدت و دوره زمان آن دیگری ، بهمان اندازه میباشد.
در هر دو حالت یعنی افزایش تورم و طولانی شدن دوران رکود اثرات مخرب ، منفی و جبران ناپذیری به اقتصاد کشور وارد آمده و سطح رضایت و اعتماد مردم را بشدت کاهش میدهد.
در ایران پس از دهه 60 ، شرایط اقتصادی و زمانی دو دوره فوق به گونه ای بوده است که همه روسای جمهور در طول تصدی ، هر دو دوره را تجربه میکنند.