هر گاه در معامله شرط شود که یکی از متعاملین یا هر دو یا شخص ثالثی حق فسخ معامله را در مدت معین داشته باشد ، خیار شرط نامیده می شود.
خیار شرط به حالت های زیر ممکن است وجود داشته باشد:
فقط برای طرف اول
فقط برای طرف دوم
برای هر دو طرف
فقط برای شخص ثالث (شخصی خارج از معامله)
برای شخص ثالت و طرف اول
برای شخص ثالث و طرف دوم
برای شخص ثالث و هر دو طرف
در خیار شرط حتما باید مدت خیار معلوم باشد. مثلا نوشته شود تا یک ماه پس از وقوع عقد. خیار شرط نمی تواند برای مدت نامحدود وجود داشته باشد. اگر برای خیار شرط مدت تعیین نشود، هم شرط و هم معامله باطل است.