کاهنده آب بتن / روانساز بتن / Plasticizer / concrete plasticizer
روان کننده بتن از انواع مواد افزودنی بتن می باشد که علیرغم کاهش مصرف آب در ساخت بتن ، روان کننده بتن می باشد.
روان کننده با پراکنده کردن ذرات سیمان در بین مخلوط بتن علاوه بر اینکه باعث می شوند ذرات سیمان با آب بیشتر تماس پیدا کنند، هیدراتاسیون سیمان را نیز بهتر می کنند و به همین خاطر در درازمدت مقاومت بتن که با مواد روان کننده ساخته شده اگر از مواد روان کننده به درستی و با یک نسبت مناسب استفاده شود. دوام بتن در درازمدت بیشتر می شود و به مراتب بیشتر از یک بتن معمولی است.تا کنون هیچ گونه اثر دیگری بر روی بتن بخاطر استفاده از این مواد مشاهده نشده.
افزودنی های کاهنده آب در بتن باعث می شود تا تخلخل بتن تا حد زیادی کم و به همین خاطر نفوذپذیری آب نیز در بتن کاهش یابد. کاهش نفوذپذیری بتن باعث می شود تا سرعت انتشار مواد شیمیایی مهاجم در بتن کاهش یابد و در نتیجه دوام و عمر بتن افزایش قابل توجهی داشته باشد.
با افزایش میزان مصرف روان کننده در بتن ، تاخیر در زمان گیرش بتن، افزایش می‌یابد.
خواص روان کننده بتن
افزایش مقاومت فشاری و نفوذناپذیری بتن ، افزایش انسجام و سهولت عیار ، تسریع زمان باز نمودن قالب ها ،افزایش مقاومت فشاری بتن در سنین پایین ، امکان بارگذاری و بهره برداری سریع سازه ، سازگاری با انواع سیمان پرتلند و جلوگیری از خزش و انقباض بتن
تغییر در غلظت افزودنی به تغییر خواص و میزان مصرف آن منجر می گردد.
انواع روان کننده بتن
روان کننده معمولی بتن
فوق روان کننده بتن
ابر روان کننده بتن
تفاوت روان کننده های بتن
– میزان کاهندگی آب در روان کننده معمولی بتن حداقل 5 درصد و حداکثر 12 درصد است. و مواد شیمیایی پایه آن عموما لیگنو سولفونات‌ها هستند.عمل آوری بتن در روان کننده‌های پایه لیگنو سولفونات نسبت به فوق روان کننده‌ها و ابر روان کننده‌ها کندتر صورت می‌گیرد.
– میزان کاهندگی فوق روان کننده بتن بین 12 تا 25 درصد است. مواد تشکیل دهنده این نوع کاهنده آب بتن، عموما لیگنو سولفونات‌های اصلاح شده، ملامین، نفتالین و پلیمرهای مصنوعی همچون پلی استایرن سولفوناته است.
تاثیرات جانبی احتمالی نظیر ایجاد حباب هوا با افزایش میزان دُز این ماده نسبت به روان کننده‌های معمولی کم‌تر می‌باشد (در مقادیر پایین ، روان کنندگی کاهنده‌های معمولی بیش از فوق روان کننده‌ها است.)
– میزان کاهندگی آب در ابر روان کننده بتن بیش از 25% تا 35 % است.ابر روان کننده‌ها معمولا بر پایه پلیمرهایی چون پلی کریوکسیلیک اتر می‌باشند.
این افزودنی نسبت روان کننده معمولب بتن و فوق روان کننده بتن دارای تاثیرات جانبی کم‌تری است. کم شدن میزان حباب سازی، کاهش مقدار افت اسلامپ و خمیر نشدن ملات را به دنبال دارد.
دارای اثرات زیست تخریب پذیری کم‌تری است. همچنین به کار گیری آن کاهش مصرف انرژی و هزینه‌های اجرایی را در پی دارد.
– در روان کننده‌ها و فوق روان کننده‌ها الکتریسیته ساکن سبب جدا سازی ذرات سیمان و روان کنندگی بتن می‌شود. در واقع مولکول‌های بلند این پلیمرها، ذرات سیمان را احاطه کرده و بار منفی به آن‌ها القا می‌کنند تا میان ذرات نیروی دافعه ایجاد شده و بر اثر روان کنندگی نیاز به آب کاهش پیدا کند.
اما در ابر روان کننده‌ها چنین نیست و آن‌چه باعث دفع و پراکندگی میان ذرات سیمان می‌گردد، تثبیت استریک است که نسبت به الکتریسیته ساکن قوی‌تر بوده و کارایی بهتر بتن را به دنبال دارد.