روش مسیربحرانی / Critical path method
طولانی ترین مسیر پروژه را که فعالیت های قرار گرفته بر روی آن دارای شناوری کل صفر هستند ، مسیر بحرانی می گویند.
اگر شناوری صفر باشد بدین معناست که فعالیت نمی‌تواند بدون اینکه فعالیت بعدی خود را جابجا کند، تاخیر داشته باشد و برای مثال اگر شناوری ۳ روز باشد، آن فعالیت می‌تواند تا ۳ روز تاخیر داشته باشد بدون اینکه فعالیت بعدی خود را جابجا کند.
به عبارتی دیگر طولانی ترین مسیر پروژه را که به میزانی که هریک از فعالیت های واقع بر این مسیر به تأخیر بیفتد، کل پروژه با به تأخیر انداختن پیوسته فعالیت های بعد از خود، کل زمان پروژه را نیز به تأخیر خواهند انداخت.
هر پروژه حداقل یک مسیر بحرانی دارد. مسیرهای دیگر در شبکه کوتاه‌تر و یا برابر با مسیر بحرانی خواهد بود، در واقع یک پروژه می‌تواند بیش از یک مسیر بحرانی داشته باشد.
روش مسیر بحرانی، که در سال ۱۹۵۰ معرفی شد، الگوریتمی برای ایجاد و کنترل زمان‌بندی مجموعه‌ای از فعالیت‌های پروژه است. برای استفاده از روش مسیر بحرانی ما نیاز به رسم مدلی از پروژه داریم .
کاربرد اصلی مسیر بحرانی
کاربرد اصلی دانستن مسیر بحرانی این است که با در دست داشتن لیست فعالیت های بحرانی ، مدیر پروژه حساسیت بیشتری بر روی آنها داشته و سعی میکند تاجایی که امکان دارد از به تأخیر افتادن آنها جلوگیری کند.اگر پروژه با کمبود منابع روبرو باشد ، فعالیت های بحرانی دارای اولویت بیشتری برای تأمین و تخصیص منابع هستند.
شما نیاز دارید تا وابستگی‌های پروژه خود را (کندترین عضو) مشخص کنید. آنها هستند که زمان پایان پروژه را مشخص خواهند کرد. با تمرکز بر روی آنها و به پایان رساندن آنها در زمان تعیین شده می‌توانید پروژه خود را بدون تاخیر به اتمام برسانید.