فسخ

فسخ در لغت به معنای نقض، زایل گردانیدن، تباه کردن و شکستن آمده است.

فسخ که به آن انحلال ارادی قرار داد نیز گفته می‌شود، در اصطلاح حقوقی به معنای پایان دادن به یک قرارداد به صورت قانونی است. به وسیله یکی از دو طرف قرارداد یا شخص ثالث.

فسخ قرارداد به موجب شرط فسخ یا شروطی که از قبل در قرارداد ذکر شده است و یا بموجب خیارات البته در صورتی که قرارداد اسقاط کافه خیارات نشده باشد ، و برخی شرایط قانونی امکان پذیر می باشد.

فسخ مختص معامله صحيح است.این معامله می تواند به شکل عقد جایز یا لازم منعقد شود.

در معامله غير صحيح، غير نافذ و باطل فسخ معنا ندارد.

براي فسخ معامله ذوالخيار كافي است كه به طرف مقابل اعلام كند، بهتر است در حضور چند شاهد معامله را فسخ كند، يا اينكه بوسيله اظهار نامه مراتب فسخ را به طرف معامله اطلاع دهد، اگر طرف معامله زير بار فسخ معامله نرفت ذوالخيار مي تواند دادخواستي به خواسته رسيدگي و صدور حكم مبني براعلام فسخ معامله از تاريخ انشاي فسخ به دادگاه صالح ارائه دهد.

حكم دادگاه در مورد دعوي فسخ حكمي اعلامي است نه حكم تاسيسي. دادگاه معامله را فسخ نمي كند بلكه فقط مراتب فسخ را اعلام مي كند.ذوالخيار معامله را فسخ مي كند.

می‌توان گفت فسخ،  انحلال یک‌طرفه قرارداد و تعهد می‌باشد، و مانند ابراء نوعی ایقاع است

فرق منفسخ ، انفساخ ، تفاسخ ، فسخ

منفسخ انحلال قهری قرارداد وابسته به شرط تعیین شده و مورد توافق طرفین است.
اقاله پایان دادن به قرارداد با اراده رضایت هر دو طرف . همان تفاسخ است.
فسخ یک طرفه انجام می شود و به حکم دادگاه  و راضی بودن طرف دیگر اهمیتی ندارد.
تفاسخ پایان دادن به قرارداد با اراده رضایت هر دو طرف . همان اقاله است.
انفساخ انحلال قهری قرارداد وابسته به مواردی که صریحا قانون نعیین کرده است.

 

 

 

شرایط فسخ قرارداد می‌تواند بسته به نوع قرارداد و قوانین مربوطه متفاوت باشد.

برخی از شرایط کلی فسخ قرارداد

 

۱. توافق طرفین:

* طرفین قرارداد می‌توانند با توافق یکدیگر، قرارداد را فسخ کنند.

* این توافق باید صریح و بدون ابهام باشد.

۲. خیارات قانونی:

* قانون مدنی ایران، خیارات مختلفی را برای فسخ قرارداد پیش‌بینی کرده است.

* برخی از خیارات رایج عبارتند از: خیار مجلس، خیار عیب، خیار تدلیس، خیار تخلف از شرط و…

* هر کدام از این خیارات شرایط و ضوابط خاص خود را دارند.

۳. تخلف از شروط قرارداد:

* اگر یکی از طرفین قرارداد از شروط آن تخلف کند، طرف دیگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند.

* این تخلف باید به حدی جدی باشد که ادامه قرارداد را برای طرف مقابل غیرممکن یا دشوار کند.

۴. قوه قهریه (فورس ماژور):

* اگر اتفاقی خارج از اراده طرفین، مانند زلزله، سیل، جنگ و … رخ دهد و اجرای قرارداد را غیرممکن کند، قرارداد می‌تواند فسخ شود.

۵. فسخ قراردادهای مدت دار:

* در قراردادهای مدت دار، مانند اجاره، هر یک از طرفین می‌تواند با رعایت شرایط خاصی، قرارداد را فسخ کند.

۶. سایر موارد:

* قوانین خاصی ممکن است شرایط دیگری را برای فسخ قرارداد پیش‌بینی کرده باشند.

* همچنین، طرفین می‌توانند در قرارداد، شرایط خاصی را برای فسخ آن ذکر کنند.

نکات مهم:

* فسخ قرارداد باید به صورت قانونی و با رعایت تشریفات لازم انجام شود.

* در صورت بروز اختلاف در مورد فسخ قرارداد، دادگاه می‌تواند در این خصوص تصمیم‌گیری کند.

* قبل از فسخ قرارداد، بهتر است با یک وکیل یا مشاور حقوقی مشورت کنید.