مشاع در لغت به معنای مال مشترک و تقسیم نشده است؛ در حقوق مشاع بیشتر درباره املاک و زمین کاربرد دارد.
ملک مشاع ملکی است که چند نفر در آن با هم شریکند به طوری که نمی توان سهم هر کدام را در آن به طور جداگانه تشخیص داد.
مثل وقتی که ساکنین یک آپارتمان، نسبت به راهروهای ساختمان دارای مالکیت مشاع هستند.
در این حالت استفاده از ملک مشاع برای تمام ساکنین ممکن است و هر گونه تصمیمی که درباره ملک مشاع گرفته می شود با رضایت و توافق همه مالکین است.
در مقابل ملک مشاع، ملک مفروز قرار دارد.
ملکی که مالکیت آن بین دو یا چند نفر مشترک باشد ملک مشاعی نامیده می‌شود
به وضعیت موجود میان این چند نفر اشاعه گفته می شود.
در این حالت تمامی شرکا در ملکی واحد در زمان واحد سهیم هستند و این اشتراک در تمامی ملک پراکنده شده است.
در سند ملک مشاع نام تمامی مالکین قید خواهد شد و این موضوع فقط برای مشخص بودن مالکیت افراد اهمیت دارد. در واقع قید شدن نام مالکان به معنای جدا شدن بخشی از ملک نیست و نمی‌توانند به دلیل این‌که نام آن‌ها به عنوان مالک در سند قید شده است.
در ماالکیت مشاع ، هیچ از یک طرفین نمی توانند بدون اجازه کلیه شرکا ، در آن تصرف مادی نمایند. زیرا در مال مشاع ، سهم هیچ از یک طرفین مشخص نیست و هر یک از آن ها ، صاحب کل مال محسوب می شوند، بنابراین هر گونه تصرف در مال مشاع در حکم تصرف در مال دیگری است.