قصدی است که نیروی خلاق دارد و می تواند یک یا چند اثر حقوقی را در ظرف اعتبار ایجاد کند مانند قصد بایع که مالکیت مبیع را به نفع مشتری(در مقابل اخذ ثمن) در ظرف اعتبار ایجاد میکند. قصد انشا در هر عقد و هر ایقاعی باید وجود داشته باشد(ماده ۱۹۱ ق.م) این اصطلاح در مقابل قصد اخبار استعمال می شود.
مثلا
در عقد بیع بایع پیشنهادی برای فروش مال خودش که ایجاب نام دارد، پس اینجا بایع عقد بیع را انشا کرده است .
قبول مشتری همان انشای مشتری است؛ یعنی قبول کرده که ثمن را به بایع بپردازد و مبیع را از وی تحویل بگیرد پس انشاء در این مرحله اول است.
اثر انشاء را از نظر حقوقی، منشا گویند، مثلا در عقد بیع از برخورد اراده طرفین عقد، یک ماهیت حقوقی به وجود می آید (تملیک عین به عوض معلوم) که به آن منشا گویند